Waarom is het goed dat kerken hulp vragen om hun mensen te mobiliseren voor missionair werk?
Ik hoorde van een vriend, hij gaf leiding in een kerk, dat hij ervan overtuigd was dat door missionscoaching men handvatten zouden kunnen krijgen om hun zendingsvisie en strategie bij te stellen. Deze kerk zag het belang van zending en had een lange geschiedenis van ondersteunende betrokkenheid bij zending, maar was nooit proactief geweest om de wereld te bereiken voor Jezus. Jarenlang hadden ze ingespeeld op hulpvragen die bij hen binnenkwamen, maar dat had geresulteerd in een gefragmenteerde aanpak en maakte het moeilijk voor mensen in de kerk om betrokken te zijn. Ze hadden “ja” gezegd tegen verschillende projecten, maar zonder dat deze strategisch geïntegreerd waren in de gemeente. Ze wilden meer en waren ervan overtuigd dat er meer potentieel in de gemeente aanwezig was dan nu zichtbaar was.
Mijn vriend regelde een aantal ontmoetingen tussen de voorganger en mij. Ik legde uit dat we bestaan om lokale kerken te helpen, en dat het proces niet voorschrijvend is. Ons doel is een zendingsvisie te ontwikkelen waarin Christus centraal staat en waar het potentieel van de gehele gemeente wordt aangesproken. Het leek erop dat we op één lijn zaten, maar zonder enige uitleg hoorde ik een hele tijd niets meer van hem. Bijna 2 jaar later ging de telefoon. Dezelfde voorganger was aan de lijn met de vraag: “Kun je ons helpen? Nadat ik van jullie mobilisatietraject hoorde, dacht ik, dat kan ikzelf wel. Ik weet niet of ik de juiste vragen stel, maar welke vragen ik ook stel, ze nemen het erg persoonlijk op.”
Frisse kijk van buiten
Naar aanleiding van deze gebeurtenis noemen we een aantal redenen waarom we geloven dat het goed zou zijn dat kerken helpen om hun mensen te mobiliseren voor zending:
- Onbevooroordeeld perspectief: Soms zijn er vooroordelen aanwezig in de kerk die mensen ervan weerhouden om actief te worden in missionair werk. Gewoonlijk werken we met kerken die nog niet een strategische zendingsvisie hebben ontwikkeld, maar wel een zendingsteam hebben met enthousiaste en hardwerkende teamleden die lobbyen om ondersteuning te krijgen voor hun favoriete projecten.
- Frisse blik: Iemand van buiten kan soms dingen zien waar mensen aan de binnenkant blind voor zijn. Hier vallen niet alleen de vervelende, maar ook de bemoedigende zaken onder.
- Onbeschaamde vragen: Sommigen kerken weten welke vragen er gesteld moeten worden, maar soms doen ze dat niet, soms uit angst hoe anderen deze vragen zullen opvatten. Iemand van buiten kan deze, vaak moeilijke, vragen makkelijker stellen zonder angst voor represailles.
- Ervaring vanuit verschillende kerken: Normaal gesproken neemt iemand die van buiten komt, ook ervaring mee van buiten. De coach kan leermomenten uit andere gemeenten binnenbrengen tijdens een coachtraject.
- Sturen zonder dwang: Coaching is een proces dat naar een specifiek doel leidt. Een coach benadrukt op sturende wijze de verantwoordelijkheid om de plannen te ontwerpen en te implementeren.
- Relaties behouden: Wanneer een kerk door een mobilisatie proces gaat dat door iemand van buiten wordt gefaciliteerd, komen de bestaande relaties minder onder druk te staan als een veranderingsproces wordt doorgevoerd.
Terug naar het verhaal in de inleiding. Het mobilisatie proces in deze kerk was niet makkelijk, moeilijke vragen werden gesteld, de veranderingen die doorgevoerd moesten worden, waren soms pijnlijk, een missie en visie werd gedefinieerd die meer mensen mobiliseerde voor zending. Het was iets dat deze kerk nooit voor mogelijk had gehouden.
(vertaling van artikel van Matthew Ellison)